Wpis może ten nie będzie dotyczył bezpośrednio baru ziołowego, ale wydaje mi się, że większość z nas spotkała się z podawaniem kopytnym sosny zimą i wiosną.
Wpis może okazać się lekko chaotyczny, bo mam przemyślane jak chcę przedstawiać poszczególne rośliny z baru ziołowego, a we wpisie tym, będzie o kilku rodzajach, tym co je łączy jest to, że są to iglaki zimozielone, które spotykamy w Polsce. Część z tych roślin to są gatunki rodzime, część to gatunki, z naszych ogrodów, sprowadzone jako rośliny ozdobne.
Poszczególne iglaki zaprezentuję w kolejności od najbardziej przydatnych, do najmniej przydatnych, a wręcz łatwo trujących dla koni. Rozważałam, z jaką dokładnością opisywać poszczególne rodzaje bądź gatunki i stwierdziłam, że tak naprawdę nie jest to istotne i potrzebne, ich właściwości będą później opisane łącznie, ale wygodniej jest wiedzieć jaki to jest rodzaj/gatunek, niż nie wiedzieć.
Rodzaj SOSNA
Zimozielone, żywiczne drzewa różnej wysokości lub rzadziej niskie krzewy, igły ostro zakończone dość długie.
szpaler złożony głownie ze świerku pospolitego
Wpis może okazać się lekko chaotyczny, bo mam przemyślane jak chcę przedstawiać poszczególne rośliny z baru ziołowego, a we wpisie tym, będzie o kilku rodzajach, tym co je łączy jest to, że są to iglaki zimozielone, które spotykamy w Polsce. Część z tych roślin to są gatunki rodzime, część to gatunki, z naszych ogrodów, sprowadzone jako rośliny ozdobne.
Poszczególne iglaki zaprezentuję w kolejności od najbardziej przydatnych, do najmniej przydatnych, a wręcz łatwo trujących dla koni. Rozważałam, z jaką dokładnością opisywać poszczególne rodzaje bądź gatunki i stwierdziłam, że tak naprawdę nie jest to istotne i potrzebne, ich właściwości będą później opisane łącznie, ale wygodniej jest wiedzieć jaki to jest rodzaj/gatunek, niż nie wiedzieć.
Rodzaj SOSNA
Zimozielone, żywiczne drzewa różnej wysokości lub rzadziej niskie krzewy, igły ostro zakończone dość długie.
sosna pospolita
kosodrzewina
Rodzaj ŚWIERK
Zimozielone, żywiczne drzewo, igły ostro zakończone, szybko opadają po zasuszeniu.
Rodzaj ŚWIERK
Zimozielone, żywiczne drzewo, igły ostro zakończone, szybko opadają po zasuszeniu.
świerk pospolity
świerk kłujący
Rodzaj JODŁA
Zimozielone, żywiczne drzewa, igły zwykle spłaszczone, przeważnie tępe lub zaokrąglone.
Rodzaj JODŁA
Zimozielone, żywiczne drzewa, igły zwykle spłaszczone, przeważnie tępe lub zaokrąglone.
jodła
Inne rodzaje i poszczególne gatunki (będę dorzucała zdjęcia jak tylko je zdobędę):
Jałowiec pospolity - krzew lub niewielkie drzewo, igły sztywne, ostre i kłujące, 1-1,5 cm długości, dojrzałe owoce granatowe z szarym nalotem. Nie chętnie jadany przez konie, ze względu na mocno kłujące, drobne igły.
Jałowiec sabiński - zimozielony krzew o ze skośnie odrastającymi miotlastymi gałęziami, Igły występują przede wszystkim na młodych roślinach, na starszych liście przybierają formę drobnych łusek. Dla gatunku charakterystyczny jest ostry, nieprzyjemny, duszący zapach olejku eterycznego sabinolu. W kulturze bałkańskiej, skąd pochodzi ta roślina stosowana była jako roślina wczesnoporonna, dlatego nie polecana jest do obsadzania padoków po których chodzą źrebne klacze.
Cis pospolity - zimozielony drzewo bez żywicy, często uprawiane jako krzew. Igły spłaszczone, lekko wygięte, zaostrzone ale nie ostre, górna strona ciemnozielona i błyszcząca, dolna znacznie jaśniejsza lub żółtawa, brak wyczuwalnego zapachu. Charakterystyczne są czerwone osnówki owoców na okazach żeńskich. Wszystkie części rośliny poza czerwonymi osnówkami, zwłaszcza igły, zawierają trujący alkaloid taksynę. Śmiertelna dawka to 100-150 g igieł i gałązek, mniejsze ilości mogą spowodować kolkę, porażenie dróg oddechowych.
Drzewa iglaste pobierane są przez konie w okresie zimowym i przedwiośnia, gdy nie ma innych roślin, są uzupełnieniem właściwej diety konia, w porze letniej bywają ignorowane, bo wtedy są dostępne inne ciekawsze rośliny.
Drzewa iglaste zimozielone są ciekawe i chętnie pobierane, bo są zielone wtedy, gdy w naszym klimacie nie ma zielonych roślin (albo jest ich stosunkowo mało, ale o tym w kolejnych postach). Trawa zimą jest zaschnięta, czy to w formie siana, czy też te resztki na pastwisku, a sosna czy świerk pozostaje na ten trudny czas zielone i żywe. Rośliny iglaste zimozielone powinny być dodatkiem do właściwej diety, nie mogą stanowić podstawy diety, nie mogą zastępować paszy objętościowej. Mówi się, że iglaste mogą wywoływać fotouczulenie u koni siwych lub z białymi odmianami, ale ponieważ nie są pobierane latem, tylko zimą, gdy na naszym terenie występuje małe nasłonecznienie, więc problem ten jest minimalny. Wzdłuż ogrodzenia padoku, na którym stoi mój koń wraz siwym Asesorem, rośnie u sąsiada szpaler świerków, które są regularnie podjadane zimą, a latem nie ruszane, do tej pory nie było problemów zdrowotnych Asesora. Niesamowitym jest sprowadzanie konia z padoku zimą, który ma świerkowy oddech, latem się to nie zdarza.
Sosna, ale też inne iglaste zawierają składniki działające leczniczo, głównie na drogi oddechowe, bakteriobójczo, moczopędnie, przeciw nadmiernej fermentacji. Składnik sosny odkażają i rozszerzają drogi oddechowe, upłynniają zalegający śluz, wpływają korzystnie na oskrzela osuszając je, ułatwiają oddychanie. Pobudzają krążenie, rozgrzewają, zmniejszają gorączkę. Pobudzenie odporności jest możliwe dzięki znaczącej zawartości witaminy C. Tradycyjnie gałązki sosnowe były podawane wszelkim "kaszlakom" na przednówku.
Inne rodzaje i poszczególne gatunki (będę dorzucała zdjęcia jak tylko je zdobędę):
Jałowiec pospolity - krzew lub niewielkie drzewo, igły sztywne, ostre i kłujące, 1-1,5 cm długości, dojrzałe owoce granatowe z szarym nalotem. Nie chętnie jadany przez konie, ze względu na mocno kłujące, drobne igły.
jałowiec pospolity
(źródło: smaczna pyza)
Jałowiec sabiński - zimozielony krzew o ze skośnie odrastającymi miotlastymi gałęziami, Igły występują przede wszystkim na młodych roślinach, na starszych liście przybierają formę drobnych łusek. Dla gatunku charakterystyczny jest ostry, nieprzyjemny, duszący zapach olejku eterycznego sabinolu. W kulturze bałkańskiej, skąd pochodzi ta roślina stosowana była jako roślina wczesnoporonna, dlatego nie polecana jest do obsadzania padoków po których chodzą źrebne klacze.
Cis pospolity - zimozielony drzewo bez żywicy, często uprawiane jako krzew. Igły spłaszczone, lekko wygięte, zaostrzone ale nie ostre, górna strona ciemnozielona i błyszcząca, dolna znacznie jaśniejsza lub żółtawa, brak wyczuwalnego zapachu. Charakterystyczne są czerwone osnówki owoców na okazach żeńskich. Wszystkie części rośliny poza czerwonymi osnówkami, zwłaszcza igły, zawierają trujący alkaloid taksynę. Śmiertelna dawka to 100-150 g igieł i gałązek, mniejsze ilości mogą spowodować kolkę, porażenie dróg oddechowych.
Drzewa iglaste pobierane są przez konie w okresie zimowym i przedwiośnia, gdy nie ma innych roślin, są uzupełnieniem właściwej diety konia, w porze letniej bywają ignorowane, bo wtedy są dostępne inne ciekawsze rośliny.
Drzewa iglaste zimozielone są ciekawe i chętnie pobierane, bo są zielone wtedy, gdy w naszym klimacie nie ma zielonych roślin (albo jest ich stosunkowo mało, ale o tym w kolejnych postach). Trawa zimą jest zaschnięta, czy to w formie siana, czy też te resztki na pastwisku, a sosna czy świerk pozostaje na ten trudny czas zielone i żywe. Rośliny iglaste zimozielone powinny być dodatkiem do właściwej diety, nie mogą stanowić podstawy diety, nie mogą zastępować paszy objętościowej. Mówi się, że iglaste mogą wywoływać fotouczulenie u koni siwych lub z białymi odmianami, ale ponieważ nie są pobierane latem, tylko zimą, gdy na naszym terenie występuje małe nasłonecznienie, więc problem ten jest minimalny. Wzdłuż ogrodzenia padoku, na którym stoi mój koń wraz siwym Asesorem, rośnie u sąsiada szpaler świerków, które są regularnie podjadane zimą, a latem nie ruszane, do tej pory nie było problemów zdrowotnych Asesora. Niesamowitym jest sprowadzanie konia z padoku zimą, który ma świerkowy oddech, latem się to nie zdarza.
Sosna, ale też inne iglaste zawierają składniki działające leczniczo, głównie na drogi oddechowe, bakteriobójczo, moczopędnie, przeciw nadmiernej fermentacji. Składnik sosny odkażają i rozszerzają drogi oddechowe, upłynniają zalegający śluz, wpływają korzystnie na oskrzela osuszając je, ułatwiają oddychanie. Pobudzają krążenie, rozgrzewają, zmniejszają gorączkę. Pobudzenie odporności jest możliwe dzięki znaczącej zawartości witaminy C. Tradycyjnie gałązki sosnowe były podawane wszelkim "kaszlakom" na przednówku.
Na zdjęciu szpaler świerków wzdłuż padoku, na którym stoją konie. Drzewa są podkrzesane przez konie. Pod drzewami zaś konie zrobiły sobie miejsce do robienia kup, trawa pod drzewami jest marnej jakości ze względu na zacienienie podłoża oraz zmniejszą ilość dostępnej dla niej wody.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz